Nog twee weekjes

Hoi hoi allemaal,
Ondertussen zit ik hier alweer vijf weken en heb ik nog twee weken te gaan! De dagen rond kerst waren moeilijk, maar de laatste dagen heb ik mij weer herpakt en de laatste twee weken zullen voorbij vliegen! Deze week zit al aardig volgepland met leuke dingen die nog op mij to-do lijstje stonden;) Maar eerst even over afgelopen week:
Woensdagavond ging ik naar de nachtmis. Om 22.00 begon het, maar om 21.50 was de jongen met wie ik zou gaan er nog steeds niet…en dat terwijl het zeker een half uur met de taxi was om bij de kerk te komen. Toen hij om 22.00 aankwam gaf hij aan dat er geen bustaxi’s meer reden en dat hij een auto had geprobeerd te regelen, maar dat dit niet gelukt is. We zijn toen naar de visafslag gegaan. Toevallig stond een vriend van Sally voor de deur te kletsen dus kon hij ons mooi brengen, dat scheelde weer een loopje van 20 min. Aangekomen bij de visafslag hadden we erg veel mazzel want binnen 5 minuten hadden we een taxi gevonden die ons rechtstreeks naar de kerk bracht.
Aangekomen in de kerk was het even een totaal ander gezicht dan bij de vorige kerkdienst. Er was in deze kerk niet plaats voor 50 mensen, maar wel voor 500 en hij zat helemaal vol! Voor het eerst zag ik ook mannen strak in pak en uiteraard hadden de vrouwen zich weer goed opgedoft. Aangezien ik mijn mooi kleding, make up, sierraden en hakken thuis heb gelaten liep ik er weer behoorlijk armoedig bij..
De dienst leek in vele opzichten op de dienst in Nederland alleen dan met een Gambiaans tintje. Zo werd het koor versterkt met trommels en andere muziek instrumenten, maar was het deze keer geen gospelzang. Een ander typisch Gambiaans dingetje was dat na de kerkcollecte er werd verteld over een goed doel dat vanuit de kerk uit ondersteund wordt. Voor dit project werd om geld gevraagd. Bij ons in Nederland zouden ze dan langs komen of bij de uitgang gaan staan. Hier maken ze er een battle van. Eerst gaan alle vrouwen naar voren en doneren geld. Vervolgens gaan alle mannen naar voren en de week daarna wordt bekend gemaakt wie heeft “gewonnen” ofwel dat de vrouwen of de mannen meer geld hebben gedoneerd. De mensen gaan hier helemaal in op en geven dan ook op zo een moment gul geld, ook al moet dat ten koste gaan van de maaltijden van de volgende dag.
Rond 00.30 was de dienst afgelopen. We hadden met de taxichauffeur afgesproken dat hij ons ook weer zou komen ophalen. Het duurde even voordat we hem gevonden hadden, want er stonden wel 20 taxi’s voor de kerk, maar na even wachten konden we instappen. Van te voren hadden we afgesproken dat hij ons voor onze deur af zou zetten en hadden we al over de prijs gesproken. Uiteraard was nu ineens de prijs een probleem en vroeg hij 50 delassie meer. Ze blijven altijd proberen meer geld te verdienen en op zo een moment weet een taxichauffeur ook maar al te goed dat je toch echt naar huis moet dus een taxi moet nemen. Omdat we niet veel zin hadden om weer uit te stappen, op zoek te gaan naar een andere taxi en dan weer te moeten praten over de prijs besloten we hem maar die 50 delassie meer te betalen. Toen hij Tanji inreed was zijn tank ineens leeg!!! Halverwege in het dorp zijn we dus uitgestapt en maar gaan lopen. Om 01.45 was ik blij dat ik de deur van mijn kamer opende en direct mijn bedje in kon rollen! De volgende dag heb ik mijn kerstkaartjes en cadeautjes open gemaakt, even had ik echt het kerstgevoel! Bedankt weer voor alle lieve berichtjes en lekkers! Eerste kerstdag had ik met de hele familie geskyped, leuk om iedereen weer even gezien te hebben!
Verder ben ik afgelopen week mee geweest naar de zee om de schapen te wassen. Ik denk dat de foto’s genoeg zeggen;)
Zaterdag had ik even behoefte aan rust en relaxe dus ging in mijn eentje naar het strand, iets dat ik in Nederland niet snel zal doen, maar waar ik hier naar uit keek. Na lekker op het strand gelegen te hebben liep ik terug naar de bustaxi. Toen ik langs het stuk grond van Peter en Marlies liep zag ik een vuurtje bij hun “buren”. Ik dacht dat ze misschien hun afval aan het verbranden waren, maar toen ik dichterbij kwam zag ik dat er niemand was en dat de bosjes in brand stonden! Snel liep ik een compound op en vroeg naar iemand die Engels sprak. Op zn Gambiaans kwam er na een tijdje iemand aan. Ik vertelde over het brandje. In NL zouden we ons haasten en water gaan halen, hier ging dat op een rustig tempo. Ze pakte één emmertje water. Ik zei nog dat het niet genoeg was en we echt meer nodig hadden, maar ze zei dat het genoeg was. Uiteraard was het niet genoeg dus de kinderen, waarvan er ondertussen een stuk of 30 om ons heen verzameld hadden, niet vanwege de brand maar omdat er een tubab (wit mens) was, gingen meer water halen. Uiteindelijk was het brandje geblust en was alleen een deel van de bosjes verbrand.
De deadline om afgelopen week alle tekst uit hun hoofd te kennen hebben de meeste jongeren van de theatergroep gehaald, we zijn dus goed bezig! Ik ben blij dat ik nu ook echt verandering zie, het geeft mij energie. Voor Gambiaanse begrippen kan ik zeggen dat het afgelopen week erg soepel is verlopen, (dat houdt dus in dat we meestal niet langer dan een uur zitten te wachten, meestal de helft van de speler er zijn, sommige zich soms afmelden en na een aantal keer herhalen bij welke scene we zijn en wie daarin spelen de juiste mensen op het podium staan).
Verder ben ik gisteren naar deFajara craftmarket geweest. Het vervoer met de (bus)taxi liep niet geheel vlekkeloos want eigenlijk zouden we er drie moeten pakken voordat we er zouden zijn, maar het werden er zeven! Eenmaal aangekomen had ik mij een grote toeristische markt voorgesteld. Dit bleek toch even anders te zijn. Het waren een stuk op 40 miniwinkeltjes met bijna allemaal dezelfde spullen (stoffen, kleding, sierraden en houtsnijwerk). Er was geen toerist te bekennen en alleen de mensen van de winkeltjes zaten buiten. Uiteraard probeerde ze allemaal om mij iets te laten kopen. In een van de winkeltjes werkte de zus van Sally. We zijn daar gaan zitten en hebben eigenlijk de hele middag zitten kletsen, heel gezellig! Ook zijn we nog even het strand opgelopen. Dit was het strand dat aan alle all-inclusive hotels zat dus er lagen alleen maar Europese mensen te bakken in de zon. Grappig om gezien te hebben, maar ik ben blij dat ik daar niet zeven weken zit, veel te toeristisch!
Morgen is/was het plan om naar Senegambia te gaan om oud en nieuw te vieren. In verband met de poging tot staatgreep moet ik daar nog even goed overnadenken. Hier merk ik er nauwelijks iets van en de mensen zeggen allemaal dat het eenmalig was, no problem he haha. Maar de eigenaresse van mijn kamer in een nl'se en blijft goed up to date dus zij praat mij elke keer bij, we zullen het zien..
Toen ik mijn filmpje over 2014 voorbij zag komen op facebook werd ik mij bewust van wat een bijzonder jaar 2014 eigenlijk voor mij is geweest! Het begon met een groot verlies, het overleiden van Gerwin. Nog vaak denk ik aan hem en met mij velen anderen. Na 2 ½ met mijn lieve vriendinnetje Alice samengewoond te hebben op Hooge Werf verliet ik ons super fijne huisje. Wat hebben we veel meegemaakt en gelachen daar en wat was dat een (bijzonder) leuke tijd! In maart kregen Vincent en ik de sleutel van het huisje en zijn we begonnen met verbouwen. Voor het eerst in mijn leven schilderen en klussen..maar het is allemaal goed gegaan en met veel plezier wonen we samen in ons paleisje. Begin van de zomer ben ik afgestudeerd. Wat zijn die vier jaar voorbij gevlogen! En nu dan mijn reis, zeven weken Gambia. Dat al deze grote gebeurtenissen in één jaar passen, ik sta er zelf stiekem een beetje van te kijken! Ik ben benieuwd wat 2015 mij gaat brengen, in ieder geval begin ik de eerste twee weken van het nieuwe jaar met een zonnetje!
Een fijne jaarwisseling allemaal!!
Liefs